Emocje są pośrednikiem pomiędzy naszym ciałem, a duszą. Pewne emocje dają o sobie znać, kiedy coś w duszy jest do „zalatwienia”. Są takim alarmem albo nieustajacym dzwonkiem chcącym zasygnalizować coś bardzo ważnego.

   Niestety bardzo często, a wręcz bez ustanku, włączamy tryb „drzemka” i po pewnym czasie przestajemy reagować na te „dzwonki” emocji, przyzwyczajamy się do pewnej niewygody i żyjemy tak z dnia na dzień zagłuszając też często tę niewygodę jakimś nalogiem: pracą, internetem, bądź używkami.

   Wytrzymałość ludzka prawie nie ma granic, więc możemy tak ciągnąć bardzo długo. Aż w pewnym momencie staje się to już tak nieznośne, monotonne i nudne, lub zwyczajnie “wybucha” np w postaci choroby, że dopiero wtedy postanawiamy „coś z tym zrobic”. A od „chęci zmiany” do konkretnych ruchów jest już bardzo mały krok. I wtedy się zaczyna dziać!